Komentarz do Hbr 11:14-16

I. Jak widzimy wszystkie translacje dość zgodnie przekazują treść oryginału. Jedynie przekład NŚ:

  1. Pierwszą frazę:
    2. ὅτι πατρίδα ἐπιζητοῦσιν – że ojczyzny poszukują,

    przkazuje:
    iż pilnie szukają swojego miejsca

    czyli grecki leksem: πατρίς, ἡ – ojczyzna przetłumaczono na: swoje miejsce,

    oraz:

  2. Drugą frazę:

    3. νῦν δὲ κρείττονος ὀρέγονται, τοῦτ' ἔστιν ἐπουρανίου – teraz zaś lepszej pragną, to jest niebieskiej.

    oddaje:

    teraz jednak zabiegają o lepsze miejsce, mające związek z niebem

    Tutaj z kolei grecki przymiotnik ἐπουράνιος – niebiański przełożono na: mający związek z niebem, a zatem inaczej niż pozostałe translacje.

II. Przypatrzmy się dodatkowo, jakie znaczenia dla rozważanych leksemów rejestrują słowniki grecko-polskie:

πατρίς, ἡ
Węclewski (pisownia oryginalna) ojczysty, ojczysta ziemia, ojczyzna, rodzinne pole, rodzina;
Abramowiczówna ojczyzna;
Jurewicz ojczyzna;
Bosak ojczyzna, ojczyste miasto, ojczysty kraj, rodzinne strony, rodzinne miasto;
Popowski ojczyzna; ojczyste miasto, ojczysty kraj, rodzinne strony;

oraz:
ἐπουράνιος
Węclewski (pisownia oryginalna) na niebie, w niebie; niebieski, niebiański;
Abramowiczówna niebieski, niebiański;;
Jurewicz niebieski, niebiański;;
Bosak niebieski (w przeciwieństwie do ziemskiego), niebiański;
Popowski a. niebieski w odniesieniu do nieba, jako miejsca nadprzyrodzonego bytowania;
b. niebieski w odniesieniu do nieba w sensie astronomicznym;

Widzimy zatem, że badany fragment w większości przypadków przetłumaczony został tradycyjnie, wykorzystując powszechnie przyjęte znaczenia greckich wyrażeń.

III. Według krytyków doktryny świadków Jehowy, Towarzystwu "Strażnica" zależało na tym, aby zniwelować naukę o pośmiertnej, niebiańskiej nagrodzie i zasugerować, że Abraham jak i inni bohaterowie wiary ST z listu do Hebrajczyków, będą żyli na ziemi, a nie w niebie.

Dodatkowe zarzuty, jakie stawiają przekładowi NŚ, to brak konsekwencji w tłumaczeniu rzeczownika πατρίς, ἡ, ponieważ z reguły Towarzystwo Strażnica oddaje np. w Mt 13:57, J 4:44 itp. jako: rodzinne strony, kraj rodzinny oraz przymiotnika ἐπουράνιος, gdzie w innym miejscu np. Mt 18:35 czytamy:

„Podobnie mój Ojciec niebiański obejdzie się też z wami, jeśli z serc waszych nie przebaczycie każdy swemu bratu.”

Analiza gramatyczno-filologiczna Hbr 11:14-16
οἱ – pronomen/articulo nominativus masculinum pluralis – zaimek/rodzajnik męski: ci;

γὰρ – coniunctio – spójnik: bo, że bowiem, gdyż, ponieważ, ale, albowiem; jako gdyż, jako że, przecie, przecież; jako to, cóż to; bo rzeczywiście; mianowicie, więc;

τοιαῦτα – pronomen, accusativus neutrum pluralis – zaimek od: τοιοῦτος, τοιαύτη, τοιοῦτον: taki; taki jak; taki jaki; (jako przydawka) taki, tak wielki;

λέγοντες – verbum, participium praesentis activi nominativus masculinum pluralis – imiesłów od czasownika: λέγω – mówić, powiedzieć, rzec (komuś coś zrobić), pytać (się), prosić; rozkazywać, zabraniać, zakazywać, zapewniać, oświadczać; opowiadać;

ἐμφανίζουσιν – verbum, indicativus praesentis activi 3 persona plularis – czasownik od: ἐμφανίζω – objawiać, pokazywać, wykazywać, okazywać, ukazywać; czynić widocznym, czynić jawnym; objaśniać, wykładać, donosić;

ὅτι – coniunctio – spójnik: że, ponieważ; dlatego, że; jako, że;

πατρίδα – substantivum, accusativus femininum singularis – rzeczownik od: πατρίς, ἡ – ojczyzna; ojczyste miasto, ojczysty kraj, rodzinne strony, rodzinne miasto;

ἐπιζητοῦσιν – verbum, indicativus praesentis activi 3 persona plularis – czasownik od: ἐπιζητέω – odczuwać brak, pragnąć, szukać, poszukiwać, żądać, życzyć sobie (kogoś, czegoś); zabiegać, ubiegać się;

καὶ – coniunctio – spójnik: i; a;

εἰ – coniunctio – spójnik: jeśli, jeżeli, o ile; gdyby, jeśliby; skoro, oby; ilekroć, ilekroć by;

μὲν – particula – partykuła: zaiste, oto, doprawdy, tak więc;

ἐκείνης – pronomen, genetivus femininum singularis – zaimek od ἐκεῖνος, -η, -ο: ów, tamten; (o którym była mowa poprzednio)

ἐμνημόνευον – verbum, indicativus imperfecti activi 3 persona pluralis – czasownik od: μνημονεύω – pamiętać (że), przypomnieć sobie; wspominać; pamiętać; pass. być zapamiętanym;

ἀφ' – praepositio (+ gen.) – przyimek od: ἀπό – o miejscu: od, z, z dala od, dla; ze strony; przyczynowo: za coś, od czegoś, od kogoś; z powodu czegoś, dzięki czemuś, z pomocą, z siebie;

ἧς – pronomen, genetivus femininum singularis – zaimek: ὅς, ἥ, ὅ – ten, ta, to; który, która, które; on, ona, ono; jaki, jaka, jakie;

ἐξέβησαν – verbum, indicativus aoristi activi 3 persona pluralis – czasownik od: ἐκβαίνω – wysiąść, wyjść, zejść;

εἶχον – verbum, indicativus imperfecti activi 3 persona pluralis – czasownik od: ἔχω trans.: mieć, mieć na sobie, posiadać, dzierżyć, trzymać (w ręku), strzec, nosić pilnować; móc, być w stanie, mieć możliwość, musieć (coś zrobić); intr.: być, znajdować się, trzymać się, trwać; mieć się (jakoś); med.: trzymać się mocno, uczepić się, trzymać się blisko (czegoś); pass.: być w posiadaniu, być opanowanym (przez coś, z dat.);

ἂν – particula – partykuła czasownikowa nadająca sens ograniczający lub warunkowy (pomyślany, ewentualny, możliwy w przyszłości);

καιρὸν – substantivum, accusativus masculini singularis – rzeczownik od: καιρός, ὁ – czas, chwila, pora; odpowiednia pora, właściwy czas; właściwa chwila, stosowna pora; czas krytyczny;

ἀνακάμψαι· – verbum, infinitivus aoristi activi – czasownik od: ἀνακάμπτω – zgiąć, wygiąć; wracać, zawracać (z drogi); odwracać się;

νῦν – adverbium – przysłówek: teraz; obecnie, dziś, właśnie, niebawem, zaraz, dopiero co;

δὲ – coniunctio – spójnik: zaś, a, i, ale; no i, więc; natomiast, mianowicie; raczej;

κρείττονος – adiectivum, genetivus masculinum singularis – przymiotnik od: κρείττων (κρείσσων) – silniejszy, znaczniejszy, wyższy, przewyższający, potężniejszy, mocniejszy, wyższy rangą, większy; bardziej użyteczny, lepszy, bardziej korzystny;

ὀρέγονται – verbum, indicativus praesentis meddii et passivi 3 persona pluralis – czasownik od: ὀρέγομαι – act. wyciągać, podać, dać, wręczyć; med. i pass. wyciągać się (do czegoś); sięgać (po coś); met. dążyć (do czegoś), starać się (o coś), uganiać się (za czymś); pragnąć (czegoś, z gen.);

τοῦτ' – pronomen – zaimek od: οὗτος, ταύτη, τούτο, – ten (właśnie), ta (właśnie), to (właśnie); on, ona, ono;

ἔστιν – verbum, indicativus praesentis activi 3 persona singularis – czasownik od: εἰμί – być, istnieć, zdarzać się, żyć, dziać się, następować, nastawać, przydarzać się; znaczyć, oznaczać; przebywać; być naprawdę, być obecnym, być dostępnym;

ἐπουρανίου – adiectivum, genetivus femininum singularis – przymiotnik od: ἐπουράνιος, -ον – niebieski (w przeciwieństwie do ziemskiego); niebiański;

διὸ – coniunctio – toteż, przeto, dlatego, stąd;

οὐκ – adverbium – przysłówek od: οὐ; (przed samogłoską: οὐκ lub przed przydechem mocnym: οὐχ) – nie;

ἐπαισχύνεται – verbum, indicativus praesentis medii et passivi 3 persona singularis – czasownik od: ἐπαισχύνομαι – zawstydzić się, wstydzić się (kogoś, czegoś);

αὐτοὺς – pronomen, accusativus masculinum singularis – zaimek od: ἑαυτοῦ, -ῆς, -οῦ – się, siebie, siebie samego; w złożeniach: przez się, samo z siebie, u siebie;

ὁ θεὸς – substantivum, nominativus masculinum singularis – rzeczownik od: θεός, ὁ – bóg, Bóg;

θεὸς – substantivum, nominativus masculinum singularis – rzeczownik jak wyżej;

ἐπικαλεῖσθαι – verbum, infinitivus praesentis medii et passivi – czasownik od: ἐπικαλέω – act.: zapraszać; wzywać; przyzywać (kogoś, coś); med.: przyzywać, wzywać przed (kogoś); apelować, odwoływać się (do kogoś);

αὐτῶν – pronomen, genetivus masculinum pluralis – zaimek od: αὐτός, –ή, –ό – jego, jej, jego;

ἡτοίμασεν – verum, indicativus aoristi activi 3 persona singularis – czasownik od: ἑτοιμάζω – przygotowywać (się), przysposabiać (coś komuś);

γὰρ – coniunctio – spójnik: bo, że, bowiem, gdyż, ponieważ;

αὐτοῖς – pronomen, dativus masculinum pluralis – zaimek od: αὐτός, -ή, -ό – jego, jej, jego; tu: im;

πόλιν – substantivum, accusativus femininum singularis – rzeczownik od: πόλις, ἡ – miasto, wieś (mieszkańcy); gmina, kraj, ojczyzna, miejsce urodzenia, społeczność, obywatele;
            Krytyka tekstu Hbr 11:14-16            

11:14-16 Tekst przekazany w większości rękopisów jednomyślnie, bez znaczących wariantów.

        Wnioski dotyczące Hbr 11:14-16        

Przyglądając się obiektywnie wartościom słownikowym greckich leksemów występujących w tym fragmencie, trudno nie zgodzić się z opinią krytyków tłumaczenia śJ. Wydaje się, że tłumacze NŚ dostosowali brzmienie wersetów tak, aby pasowały do ich koncepcji doktrynalnych.