Czy zdążamy do "ojczyzny niebieskiej" czy "miejsca związanego z niebem"? Tekst istotny dla świadków Jehowy.

GNT οι γαρ τοιαυτα λεγοντες εμφανιζουσιν οτι πατριδα επιζητουσιν και ει μεν εκεινης εμνημονευον αφ ης εξεβησαν ειχον αν καιρον ανακαμψαι νυν δε κρειττονος ορεγονται τουτ εστιν επουρανιου διο ουκ επαισχυνεται αυτους ο θεος θεος επικαλεισθαι αυτων ητοιμασεν γαρ αυτοις πολιν
NA οἱ γὰρ τοιαῦτα λέγοντες ἐμφανίζουσιν ὅτι πατρίδα ἐπιζητοῦσιν. καὶ εἰ μὲν ἐκείνης ἐμνημόνευον ἀφ' ἧς ἐξέβησαν, εἶχον ἂν καιρὸν ἀνακάμψαι· νῦν δὲ κρείττονος ὀρέγονται, τοῦτ' ἔστιν ἐπουρανίου. διὸ οὐκ ἐπαισχύνεται αὐτοὺς ὁ θεὸς θεὸς ἐπικαλεῖσθαι αὐτῶν· ἡτοίμασεν γὰρ αὐτοῖς πόλιν.
EDW Ci bowiem, którzy tak mówią, stwierdzają, że szukają ojczyzny. A gdyby myśleli o tej, z której wyszli, mieli przecież czasu dosyć, aby do niej wrócić, ale oni zdążają do lepszej, tj. do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazywanym ich Bogiem, bo miasto im zgotował.
SK Tymi słowy dają do zrozumienia, że szukają ojczyzny. Gdyby mieli na myśli tę, z której wyszli, znaleźliby sposobność, aby do niej powrócić. Lecz oni wzdychają za lepszą, za niebieską ojczyzną. Dlatego nie wzdraga się Bóg ich Bogiem się nazwać, i rzeczywiście zgotował im ojczyznę.
EDG Co bowiem, którzy tak mówią, okazują, że szukają ojczyzny. A gdyby myśleli o tej, z której wyszli, mieli przecież czasu dosyć, aby do niej wrócić, ale oni zdążają do lepszej, tj. do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wzbrania im nazywać siebie ich Bogiem, bo miasto im przygotował.
KUL Ci bowiem, co tak mówią, okazują, iż ojczyzny szukają. Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. Teraz zaś do lepszej dążą, tj. do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazwany ich Bogiem, gdyż przysposobił im miasto.
W Ci bowiem co to mówią, okazują, że ojczyzny szukają. Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, mieliby przecie czas do niej powrócić. Lecz teraz lepszej pragną, to jest niebieskiej. Przeto nie wstydzi się Bóg nazywać ich Bogiem, bo przygotował im miasto.
BTI Ci bowiem, co tak mówią, okazują, iż ojczyzny szukają. Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazwany ich Bogiem, gdyż przysposobił im miasto.
BP Tak mówiąc okazywali, że szukają ojczyzny. A jeśliby myśleli o tej, z której wyszli, mieli przecież czas powrócić. Zdążają zatem do lepszej, mianowicie do niebieskiej. Dlatego Bóg pozwala się nazywać ich Bogiem, bo przecież przygotował im miasto.
BTII-IV Ci bowiem, co tak mówią, okazują, że szukają ojczyzny. Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się nosić imienia ich Boga, gdyż przysposobił im miasto.
KR/BWP co oznacza, że ciągle poszukiwali swojej ojczyzny. Nie można przypuszczać, że myśleli o tej ojczyźnie, z której wyszli, bo przecież znaleźliby niejedną sposobność, by do niej wrócić. Tymczasem oni zdążają obecniea do lepszej, to jest do niebieskiej ojczyzny. Dlatego Bóg pozwala nazywać się ich Bogiem, bo rzeczywiście przygotował im ojczyznę.
BW Bo ci, którzy tak mówią, okazują, że ojczyzny szukają. I gdyby mieli na myśli tę, z której wyszli, byliby mieli sposobność, aby do niej powrócić; Lecz oni zdążają do lepszej, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazywany ich Bogiem, gdyż przygotował dla nich miasto.
PW Tym wyznaniem potwierdzili, że szukają ojczyzny. Nie wspominali, przy tym tego kraju, z którego wyszli, bo inaczej powróciliby tam. Oni jednak tęsknili do lepszej ojczyzny, tej ojczyzny w niebie. Dlatego Bóg nie zawahał się nazywać się ich Bogiem i sam założył dla nich miasto.
SŻ Tym samym dowiedli, że za prawdziwy swój dom uważają niebiosa. Gdyby pragnęli wrócić do tego, co oferuje świat, z pewnością by to uczynili. Ale nie chcieli. Żyli myślą o niebie i dlatego teraz Bóg nie wstydzi się być nazywany ich Bogiem i dla nich przecież zbudował miasto w niebiosach.
SŻ2 Tym samym dowiedli, że za swój prawdziwy dom uważają niebiosa. Gdyby pragnęli wrócić do tego, co oferuje świat, z pewnością by to uczynili. Ale nie chcieli. Żyli myślą o niebie i dlatego teraz Bóg nie wstydzi się być nazywany ich Bogiem. Dla nich też zbudował miasto w niebiosach.
SŻ3 Tym samym dowiedli, że prawdziwej ojczyzny jeszcze szukają. Gdyby pragnęli tej, którą opuścili, mogliby do niej wrócić. Ale teraz przebywają już w tej właściwej – niebiańskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się nazywać ich Bogiem. Dla nich też zbudował miasto w niebiosach.
NŚrew Ci, którzy tak mówią, dowodzą, że gorliwie szukają miejsca, które stanie się ich mieszkaniem. A przecież gdyby ciągle wspominali miejsce, które opuścili, to znaleźliby sposobność, żeby tam wrócić. Ale tacy ludzie zabiegają o lepsze miejsce, mające związek z niebem. Dlatego Bóg się ich nie wstydzi, gdy nazywają Go swoim Bogiem, bo przygotował dla nich miasto.
PI [ci] bowiem tak mówiący czynią widzialnym, że ojczyzny poszukują. I jeśli [o] tej wzmiankowaliby, z której wyszli, mieliby czas zawrócić; teraz zaś lepszej sięgają, to jest niebieskiej. Dlatego nie wstydzi się z powodu nich Bóg [jako] Bóg być przywoływanym ich, przygotował bowiem im miasto.
PJ A ci, którzy tak mówią, pokazują, że tęsknią za ojczyzną. Gdyby przy tym mieli na myśli tę, z której pochodzili, to przecież mieli możliwość powrotu. Oni jednak podążali do wyższej, to jest do niebieskiej. Z tej racji Bóg nie za wstydliwe uważa, by nazywać się ich Bogiem; bo przecież przygotował im miasto.
BTV Ci bowiem, co tak mówią, wykazują, że szukają ojczyzny. Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazywanym ich Bogiem, gdyż przysposobił im miasto.
PE Ci bowiem, którzy tak mówią, okazują, że poszukują ojczyzny. Gdyby bowiem myśleli o tej, z której wyszli, to mieliby czas zawrócić. Teraz jednak dążą do lepszej, to jest do niebiańskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się, że jest nazywany przez nich ich Bogiem, bo przygotował im miasto.
PD Ci bowiem, którzy tak mówią, okazują tym samym, że szukają ojczyzny. I jeśliby im chodziło o tę, z której wyszli, mieliby sposobność do niej powrócić; tymczasem oni pragną lepszej, to jest niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się ich ani tego, że nazywają Go Bogiem; przygotował im bowiem miasto.
KŻ Bo ludzie, którzy mówią w ten sposób, dają do zrozumienia, że szukają ojczyzny. A gdyby wciąż wspominali tę, którą opuścili, mieliby okazję, aby tam powrócić; w takiej jednak sytuacji dążą do lepszej ojczyzny, niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się nazywać ich Bogiem, bo przygotował dla nich miasto.
BL Tak mówiąc okazywali wyraźnie, że poszukują ojczyzny. Bo gdyby myśleli o tej, z której wyszli, łatwo znaleźliby sposobność powrotu. W rzeczywistości oczekiwali lepszej, to jest niebieskiej ojczyzny. Dlatego Bóg nie wstydzi się nazywać ich Bogiem. Przygotował im bowiem miasto.
EP Ci bowiem, którzy tak mówią, dowodzą, że dopiero szukają ojczyzny. Gdyby bowiem mieli na myśli tę, z której wyszli, to znaleźliby sposobność powrotu do niej. Teraz jednak dążą do lepszej ojczyzny, która jest w niebie. Dlatego Bóg nie wstydzi się, gdy nazywają Go swoim Bogiem, bo przygotował im miasto.
NBG Bo ci, co tak mówią, pokazują, że odczuwają brak ojczyzny. A jeśli przypominają sobie tą, z której wyszli - mają też czas zawrócić. Ale teraz pragną lepszej, to jest niebiańskiej; dlatego nie zawstydza się nimi Bóg, gdy jest nazywany ich Bogiem, bo przygotował im miasto.
PL Ci bowiem, którzy tak mówią, okazują tym samym, że szukają ojczyzny. I jeśliby im chodziło o tę, z której wyszli, mieliby sposobność do niej powrócić. Tymczasem oni pragną lepszej, to jest niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się ich ani tego, że nazywają Go Bogiem. Przygotował im nawet miasto.
UNT Bo ci, którzy tak mówią, okazują, że szukają ojczyzny. A gdyby myśleli o tej, z której wyszli, mieliby czas powrócić. Ale oni dążą do lepszej, to jest do niebieskiej; dlatego też Bóg nie wstydzi się ich, nazywając się ich Bogiem, bo przygotował im miasto.
NKB Ci bowiem, takie [rzeczy] mówiąc, ukazują, że ojczyzny poszukują. A podczas gdy wspominali tamtą, z której wyszli – [to] mieli czas, by powrócić – z drugiej zaś teraz do lepszej dążą, to jest niebieskiej. Dlatego ich nie wstydzi się Bóg, by Bogiem ich być nazywany, przygotował bowiem im miasto.
UBG Ci bowiem, którzy tak mówią, wyraźnie okazują, że szukają ojczyzny. Gdyby przecież wspominali tę, z której wyszli, mieliby sposobność powrócić. Teraz jednak pragną lepszej, to jest niebiańskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazywany ich Bogiem, bo przygotował dla nich miasto.
NPD Podobnie wszyscy, którzy trwają w postawie podobnej do tamtych, pokazują, iż prawdziwie szukają Niebiańskiej Ojczyzny. Gdyby bowiem myśleli tylko o ziemskiej, z której wyszli, to przecież wielokrotnie mieli możliwość powrotu do niej. Oni jednak zdążali ku tej lepszej, która jest w Niebiosach. Dlatego Najwyższy nie wstydzi się być nazywany ich Bogiem i dla nich przygotował miasto w Niebiosach.
EPP Ci, którzy tak mówią, pokazują, że ojczyzny szukają. A gdyby myśleli o tej, z której wyszli, mieliby czas wrócić. Teraz zaś lepszej pragną, to znaczy niebiańskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się ich, gdy nazywają Go swoim Bogiem, albowiem przygotował dla nich miasto.
TNP Bo ci, którzy w ten sposób mówią, okazują, że poszukują ojczyznyb. A gdyby prawdziwie myśleli o tej, z której wyszli, mieliby czas powrócić. Teraz natomiast pragnąc oni lepszej, to jest niebiańskiej; dlatego też Bóg nie wstydzi się ich, gdy jest wzywanyd jako ich Bóg, bo przygotował im miasto.
PO Bo ci, którzy mówią takie rzeczy, pokazują, że szukają ojczyzny. I gdyby istotnie wciąż pamiętali tę, z której wyszli, mieliby okazję powrócić; Tymczasem jednak gorąco pragną lepszej, to znaczy niebiańskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się ich ani tego by, być nazywany ich Bogiem, bo przygotował dla nich miasto.

  1. a) Słowa: "obecnie" nie ma w wydaniu BWP.
  2. b) Wg przypisu w TNP: gr.: patris – kraj ojczysty, miejsce zamieszkania lub urodz.
  3. c) Wg przypisu w TNP: lub: sięgają po.
  4. d) Wg przypisu w TNP: gr.: epikaleomai – przywoływać do siebie, wzywać, wołać.